Te mooi om waar te zijn? Toch is het zo. In 2019 heeft vrijwel iedereen in Overijssel toegang tot breedband. Stad én land. Ik vraag er aandacht voor omdat het bijzonder is – in november nog publiceerde de NRC een somber verhaal over gebrekkig internet in buitengebieden. “Hier loopt het internet dood.” Ruim een half miljoen Nederlanders kampt nog steeds met een ontoereikende internetverbinding door trage verglazing. Ze zijn commercieel gezien niet interessant voor de telecommarkt.Overijssel deed het anders. ‘Drie succesfactoren: daadkrachtige bewoners, ondernemende marktpartijen en een stimulerende overheid.’Eerst de bewoners. Als de pioniers van de dorpsraad Lonneker, Salland Glas, Vechtdal Breed en al die anderen vooraf hadden geweten hoeveel inspanning hun breedbandinitiatief zou vragen, waren ze er vast niet aan begonnen. Maar nu hebben ze glasvezel, het non plus ultra in breedband. Wat mij het meest opviel was hun pragmatisme. Die kabel moest er komen. Als het met een eigen coöperatie niet lukte, dan in samenwerking met een breedbandbedrijf. In Tubbergen, tegen de Duitse grens, is supersnel internet inmiddels heel gewoon. Voor wethouder Vleerbos, een van de pioniers, lijdt het geen twijfel dat glasvezel daar heeft gezorgd voor nieuwe bedrijvigheid en nieuwe inwoners.Ondernemende marktpartijenDe breedbandbedrijven zagen het buitengebied eerst niet zitten. Te duur, te moeilijk. Door een stadse bril gezien klopt dat. Maar het platteland biedt ook voordelen. In de stad kan de klant kiezen uit meerdere netwerken. Op het platteland is partij die als eerste een netwerk aanlegt spekkoper. Er komt geen tweede netwerk bij. Dat biedt zicht op stabiele inkomsten voor de lange termijn. Twee bedrijven met (semi-)publieke aandeelhouders, Cogas en CIF grepen die kans. In Twente hebben ze een aanpak ontwikkeld die nu door CIF in de rest van Overijssel en in andere provincies wordt toegepast.Meewerkende overheidIn de eerste instantie leek geld het probleem, de aanleg…